Τζίνα και Μέτσοβο...

ΠΗΓΗ!!! http://eikones-kai-psithyroi.blogspot.gr/2016/03/archontiko-tositsa-averwf-sto-metsovo.html?utm_source=twitterfeed&utm_medium=facebook

Στην πηγή θα τα δείτε... καλύτερα! 

Τρίτη, 29 Μαρτίου 2016

Αρχοντικό Τοσίτσα-Αβέρωφ στο Μέτσοβο

Σήμερα θα σε πάρω μαζί μου μακριά από την πόλη, θα σε ταξιδέψω σε τόπο όμορφο,

σε τόπο που η παράδοση αναβιώνει με τον πιο υπέροχο τρόπο, εκεί που ο αέρας μυρίζει

 πατρίδα, σε τόπο που όταν τον γνωρίσεις δεν γίνεται να μην τον αγαπήσεις.

Βρέθηκα στο Μέτσοβο μια ηλιόλουστη μέρα εθνικής επετείου, ένα Μέτσοβο σημαιοστολισμένο 

και γιορτινό.

Τα νιάτα  με τα χέρια πιασμένα χόρευαν στην πλατεία χορούς κυκλωτικούς,  κοπέλες

 αλλά και  γερόντισσες ντυμένες με την παραδοσιακή φορεσιά του τόπου τους βολτάριζαν

 με περηφάνια.
Και ήταν χάρμα οφθαλμών!

Δεν ξέρω για σένα αλλά εμένα πολύ μου αρέσουν τα παλιά αρχοντικά που έχουν 

μετατραπεί σε μουσεία, εκεί που ο χρόνος μοιάζει να έχει παγώσει σε μια άλλη εποχή και 

όλα σε ταξιδεύουν γλυκά στο παρελθόν γεμίζοντάς σε με νοσταλγία για την Ελλάδα του χθες..

Έτσι, φτάνοντας στο Μέτσοβο  δεν γινόταν να μην επισκεφτούμε το μουσείο

 Αβέρωφ-Τοσίτσα, ένα πέτρινο αρχοντικό γεμάτο μνήμες από παρελθόν μακρινό αλλά 

κι από το πιο πρόσφατο..

Η ξενάγηση δεν ξέρω πόσο κράτησε, ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμουν σε "μουσειακό" 

χώρο και είχα απορροφηθεί εντελώς από τα λόγια του ξεναγού και όσα έβλεπα.
Το αρχοντικό έχει τρεις ορόφους.. στο ισόγειο λοιπόν το πρώτο που βλέπεις είναι ο στάβλος,

 γιατί τα ζώα παλιά ήταν το μέσον μεταφοράς κι έπρεπε να τα προσέχουν.
Μπαίνοντας λοιπόν στην είσοδο ακριβώς αριστερά ήταν ο χώρος για τα άλογα και τον

 εξοπλισμό τους.
Και μη ξινίζεις τα μούτρα.. είναι σαν να σε βλέπω "στάβλος μέσα στο σπίτι;" γιατί θα σε 

πληροφορήσω πως εκείνα τα χρόνια ήταν αξίωμα των αρχόντων να έχουν "εσωτερικό" 

στάβλο, ανέβαινε το πρεστιζ σου βρε παιδί μου πως να στο εξηγήσω;.. είναι σαν να 

έχεις γκαράζ στο σπίτι σου σήμερα και δεν εννοώ τον χώρο της αυλής σου!

Στον πρώτο όροφο τα υπνοδωμάτια.
Κρεβάτια μεγάλα στρωμένα με βελέντζες και κιλίμια στον τοίχο για να ζεσταίνουν τον 

χώρο, το ξύλινο ανάκλιντρο-κούνια για τα μωρά και πιο κει η .. στράτα!
Εκείνο που δεν καταλαβαίνω και δεν το παρατήρησα την ώρα της ξενάγησης - 

(γιατί πόσα να κάνω πια η γυναίκα;.. να φωτογραφίζω; να ακούω;. να παρατηρώ

 λεπτομέρειες; να ρωτάω;.. ε, όλο κάτι θα μου ξεφύγει) - εκείνο λοιπόν που εκ των

 υστέρων είδα στην φωτογραφία είναι πως η ξύλινη στράτα δεν είναι  ανοιχτή στο 

κάτω μέρος έτσι ώστε να περπατά το μωρό, οπότε φαντάζομαι πως το έβαζαν εκεί και 

το "τσουλούσαν" οι μανάδες ..
ΑΝ εσύ γνωρίζεις κάτι παραπάνω πες το μου  να το μάθω και να μην περιμένω πότε 

θα ξαναπάω στο Μέτσοβο για να ρωτήσω..

Και βέβαια η αποθήκη τροφίμων του σπιτιού στην οποία για να πας έπρεπε να περάσεις

 μέσα από την κρεβατοκάμαρα..
Και μη βιαστείς να βγάλεις συμπέρασμα πως ήταν λάθος του αρχιτέκτονα γιατί θα σε 

διαψεύσω.. βλέπεις όλα είχαν τον λόγο τους και όπως μας εξήγησε ο ξεναγός τα

 τρόφιμα ήταν επίτηδες τοποθετημένα στο συγκεκριμένο δωμάτιο έτσι ώστε ο νοικοκύρης 

ή η νοικοκυρά του σπιτιού να "επιβλέπει" το προσωπικό που μπαινόβγαινε και να ελέγχει

 τί έπαιρνε.. (σατανικό!)
Τώρα, την αμαρτία μου θα στην πω, δεν θα μου άρεσε να κοιμόμουν και να μου μύριζε

 τυρίλα αλλά αν εκείνους δεν τους πείραζε .. με γειά τους με χαρά τους.. άλλωστε περί 

ορέξεως..

Και φυσικά οι γυναίκες εκείνης της εποχής, επειδή ήταν  νοικοκυροκόριτσα, όχι σαν 

τις σημερινές τις ακαμάτρες, είχαν  αργαλειό που ύφαιναν, ραπτομηχανή και φυσικά 

 σίδερο, όχι ατμού καλέ.. το άλλο εκείνο με τα κάρβουνα και μάθε πως υπήρχαν δυο 

ειδών.. το κανονικό και ένα άλλο σε μικρότερο μέγεθος που ήταν για τις μανσέτες και 

τους γιακάδες.. (ή είσαι άρχοντας αγάπη μου ή δεν είσαι..).

Αλλά εκεί που εντυπωσιάστηκα ως γυναίκα ήταν στον χώρο της κουζίνας.. η χαρά της 

νοικοκυράς.. τί γουδιά, τί τζετζερέδια, τί μύλοι του καφέ, τί φούρνος χτιστός, μέχρι και.. 

 ειδικό τηγάνι για τα τηγανιτά αυγά μάτια!
Speechless η δικιά σου!

Οι επάνω όροφοι ήταν  χώροι υποδοχής των καλεσμένων, το σαλόνι και η τραπεζαρία, 

δεν έλειπαν όμως κι εδώ τα υπνοδωμάτια ..

Στον τρίτο όροφο η κρεβατοκάμαρα και το γραφείο του Ευάγγελου Αβέρωφ.. κι εδώ,

 παρ' όλο που υπάρχουν διάχυτα κειμήλια από το παρελθόν, τα προσωπικά του αντικείμενα

 αλλά και κάποια άλλα στοιχεία (βλέπε τηλεφωνική συσκευή),  σε μεταφέρουν πια στην 

νεώτερη Ελλάδα.. την πιο σύγχρονη.. εκείνη που όλοι θυμόμαστε..

Πάνω στο γραφείο τα τσιγάρα, τα σπίρτα, οι πίπες του..

χειρόγραφα τετράδια με τον χαρτοκόπτη του.. τα γυαλιά του..

η τσάντα του..

και οι σημειώσεις του.. γιατί ο αείμνηστος συνήθιζε να κρατά σύντομες σημειώσεις 

πάνω στο κουτί των τσιγάρων του.

Στο δωμάτιό του ο τοίχος γεμάτος με οικογενειακές φωτογραφίες..

και στην γωνιά ακουμπισμένα τα τσαρούχια που φορούσε, το καπέλο και η γκλίτσα του.

Φεύγοντας από το Μέτσοβο συνάντησα στην πλατεία ένα τσούρμο από μαθητές..  

αγόρια και κορίτσια,  ζήτησα την άδεια λοιπόν από μια κοπελιά να την φωτογραφίσω.
Μου έκανε εντύπωση η άμεση ανταπόκρισή της, ξέκοψε πρόθυμα από την παρέα της,

 στάθηκε παραπέρα, έβαλε το χέρι στην μέση όπως συνήθιζαν να φωτογραφίζονται

 παλιά οι γυναίκες και κοίταξε τον φακό μου κατάματα με ένα γλυκό χαμόγελο.
Eίδα στα μάτια της την χαρά του κοριτσιού  που φορά την φορεσιά του τόπου του κι 

είναι περήφανο για την καταγωγή του..

Και ήταν σαν να φωτογράφιζα την Ελλάδα!

Lamprini T.