Η ιστορία ενός πιγκουίνου Magellanic από τη Νότια Αμερική, που διανύει κολυμπώντας 5.000 μίλια κάθε χρόνο για να συναντήσει τον άνθρωπο που του έσωσε τη ζωή σίγουρα δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Ο πρώην
ψαράς και συνταξιούχος οικοδόμος Joao Pereira de Souza, που ζει σε χωριό ενός νησιού έξω από το Ρίο ντε Τζανέιρο φαίνεται πως είχε βρει το μικρό ζώο καλυμμένο με λάδια και στα πρόθυρα του θανάτου, πάνω σε κάτι πέτρες σε τοπική παραλία το 2011.
Ο 71χρονος, καθάρισε τον πιγκουίνο από το λάδι και τον τάιζε καθημερινά με ψάρια ώστε να ανακτήσει και πάλι τις δυνάμεις του, ενώ του έδωσε το όνομα Dindim. Μετά από μια εβδομάδα φροντίδας, προσπάθησε να απελευθερώσει το πτηνό στην θάλασσα, όμως εκείνο δεν έφευγε. Όπως ο ίδιος είπε, ο
πιγκουίνοςέμεινε μαζί του για 11 μήνες, όμως μόλις άλλαξε φτερά εξαφανίστηκε. Λίγους μήνες αργότερα, ο Dindim επέστρεψε και μια μέρα πέτυχε τον Pereira στην παραλία, ενώ στη συνέχεια τον ακολούθησε μέχρι το σπίτι του. Εδώ και πέντε χρόνια, ο Dindim περνάει 8 μήνες τον χρόνο με τον 71χρονο και όπως υποπτεύονται όλοι, το υπόλοιπο διάστημα το περνά ζευγαρώνοντας, στις ακτές της Αργεντινής και της Χιλής. Θεωρείται πως κολύμπα περισσότερα από 5.000 μίλια ετησίως, προκειμένου να βρεθεί με τον αγαπημένο του φίλου.
Ο Pereira από την πλευρά του, δηλώνει ότι αγαπάει το ζώο σαν παιδί του και ότι πιστεύει πως και εκείνο νιώθει το ίδιο. Επίσης, λέει πως δεν επιτρέπεται κανένας άλλος να αγγίξει τον πιγκουίνο εκτός από αυτόν και πως όποιος τολμήσει να το κάνει, τρώει τσιμπιές από το πτηνό. Ο Dindim ξαπλώνει πάνω στον πρώην ψαρά και του επιτρέπει να τον κάνει μπάνιο, να τον ταΐζει, αλλά που και που να τον χαϊδεύει κιόλας.
Μια άλλη άποψη που επικρατεί για το πτηνό, είναι ότι πιθανότατα να πιστεύει ότι ο Pereira, είναι και αυτός
πιγκουίνος. Μπορεί όλοι να έλεγαν στον 71χρονο ότι το ζώο δεν θα επέστρεφε ποτέ πίσω σε αυτόν, αντί για αυτό όμως, ο Dindim τα τελευταία χρόνια φτάνει κάθε Ιούνιο εκεί και τον Φεβρουάριο φεύγει. Ο καθηγητής βιολογίας δρ Krajewski, που πήρε συνέντευξη από τον ηλικιωμένο άνδρα, δήλωσε στην Independent ότι δεν είχε ξαναδεί ποτέ του κάτι παρόμοιο και πως ο
πιγκουίνος πιστεύει για τον σωτήρα του ότι είναι μέλος της οικογένειας, όπως και ότι ανήκει στο ίδιο είδος μαζί του.
Πάντως κάθε φορά που Dindim βλέπει τον φίλο του, κουνάει τις φτερούγες και την ουρά του, όπως ακριβώς και ένας χαρούμενος σκύλος.
Και κάπως έτσι, ο κόσμος ξαφνικά μοιάζει λίγο πιο όμορφος!
Λαμπρινή, για πάρτη σου ο πιγκουίνος, απόψε και όλα τα προβλήματα!